Η βροχή άρχισε την υπόκλιση της
Περπατάω στη τρέλα
Ακουμπάω τον χάρτινο ουρανό
Παίζω με τον κίβδηλο χρόνο
Αναποδογυρίζω τους δείκτες και πάω πίσω
Καθώς τα αποτυπώματα των νεκρών ημερών
Φτιάχνουν τις σημασίες των ανύπαρκτων ωρών
Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010
Αναπνοές Της Νύχτας
Ίσως ξέρω πολλά και πρέπει να φύγω
Μέσα απο ρεύματα της θάλασσας σαν υγρό στοιχείο
Μέσα απο την ομορφιά της ψυχής να χαθώ στο πάθος
Και ποιος ξέρει ίσως κάτι να μάθω
Την μαγνητική έλξη των ψυχών να βλάψω
Και την όμορφη νύχτα να ταράξω
Τ'αστέρια που τρεμοπαίζουν στον ουρανό να κατεβάσω
Μα πρέπει πρώτα το ουράνιο τόξο να φτάσω
Την ψυχή σου την θλιμμένη
Να μην την ξαναδώ χαμένη
Μα τώρα πρέπει να φύγω
Την αναπνοή μου την τελευταία να αφήσω
Μέσα απο ρεύματα της θάλασσας σαν υγρό στοιχείο
Μέσα απο την ομορφιά της ψυχής να χαθώ στο πάθος
Και ποιος ξέρει ίσως κάτι να μάθω
Την μαγνητική έλξη των ψυχών να βλάψω
Και την όμορφη νύχτα να ταράξω
Τ'αστέρια που τρεμοπαίζουν στον ουρανό να κατεβάσω
Μα πρέπει πρώτα το ουράνιο τόξο να φτάσω
Την ψυχή σου την θλιμμένη
Να μην την ξαναδώ χαμένη
Μα τώρα πρέπει να φύγω
Την αναπνοή μου την τελευταία να αφήσω
Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010
Νανούρισμα
Ακόμα προσπαθώ
Να κρατηθώ
Σε ένα παρελθόν
Που μπορεί να μην ξαναδώ
Μήπως και ακουστώ
Στο περιβόλλι το χλωμό
Που στάζει νερό
Και παγώνει το βυθό
Ακόμα προσπαθώ
Ν΄ακουστώ
Στη σιωπή
Την αργή βουή
Του κόσμου την αναπνοή
Να πάρω μαζί μου
Σαν νανούρισμα
Ως το πρωί
Να κρατηθώ
Σε ένα παρελθόν
Που μπορεί να μην ξαναδώ
Μήπως και ακουστώ
Στο περιβόλλι το χλωμό
Που στάζει νερό
Και παγώνει το βυθό
Ακόμα προσπαθώ
Ν΄ακουστώ
Στη σιωπή
Την αργή βουή
Του κόσμου την αναπνοή
Να πάρω μαζί μου
Σαν νανούρισμα
Ως το πρωί
Ο χορός των φαντασμάτων
Σας καλώ στο χορό των φαντασμάτων
Που γίνεται στο πάτω των θαυμάτων
Ένα κόσμο αγριεμένο
Και απο μακριά φερμένο
Σε μια σφαίρα μαγεμένη
Γίνεται αυτή η αστραφτερή γιορτή
Εκεί που ακόμα οι άγγελοι
Κοιμούνται στις αγγαλίες των νεράιδων
Εκεί που μερικοί φωνάζουν δες!
Τα ξωτικά δεν έχουν πληγωθεί ακόμα απο τις κραυγές
Με τις νύχτας τις αναπνοές ζουν ακόμα πλάσματα
Είναι κρυμμένα μέσα σε μεταξωτά υφάσματα
Είναι λίγα όμως και αργοπεθαίνουν
Αφου τα παραμύθια ανατέλουν
Που γίνεται στο πάτω των θαυμάτων
Ένα κόσμο αγριεμένο
Και απο μακριά φερμένο
Σε μια σφαίρα μαγεμένη
Γίνεται αυτή η αστραφτερή γιορτή
Εκεί που ακόμα οι άγγελοι
Κοιμούνται στις αγγαλίες των νεράιδων
Εκεί που μερικοί φωνάζουν δες!
Τα ξωτικά δεν έχουν πληγωθεί ακόμα απο τις κραυγές
Με τις νύχτας τις αναπνοές ζουν ακόμα πλάσματα
Είναι κρυμμένα μέσα σε μεταξωτά υφάσματα
Είναι λίγα όμως και αργοπεθαίνουν
Αφου τα παραμύθια ανατέλουν
Ως την αυγή
Ξέρεις είναι μερικές νύχτες
Που τ'όνειρο τρέμει τη σιωπή
Που κάθε δάκρυ αγγίζει την αυγή
Κάθε συντρίμμι ψυχής αναπνέει στην αγνή βροχή
Και όλα αγγίζουν την ματαιότητα τοθ νου
Και όλα δίνουν ζωή στην πλότητα του ουρανού
Κοίταμε τώρα πως αναπνέω
Στο σκοτεινό φώς τησ σιωπής
Κοίτα τησ νεράιδεσ και τα ξωτικά
Που είναι χαμένα στην υπόκλιση της γης
Τώρα κοίτα τα δάκρυα της θάλασσας
Και προσπάθησ να ακούσεις την αναπνοή
Της νεκρικής αυτής κραυγής
Που τ'όνειρο τρέμει τη σιωπή
Που κάθε δάκρυ αγγίζει την αυγή
Κάθε συντρίμμι ψυχής αναπνέει στην αγνή βροχή
Και όλα αγγίζουν την ματαιότητα τοθ νου
Και όλα δίνουν ζωή στην πλότητα του ουρανού
Κοίταμε τώρα πως αναπνέω
Στο σκοτεινό φώς τησ σιωπής
Κοίτα τησ νεράιδεσ και τα ξωτικά
Που είναι χαμένα στην υπόκλιση της γης
Τώρα κοίτα τα δάκρυα της θάλασσας
Και προσπάθησ να ακούσεις την αναπνοή
Της νεκρικής αυτής κραυγής
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)