Ξέρεις είναι μερικές νύχτες
Που τ'όνειρο τρέμει τη σιωπή
Που κάθε δάκρυ αγγίζει την αυγή
Κάθε συντρίμμι ψυχής αναπνέει στην αγνή βροχή
Και όλα αγγίζουν την ματαιότητα τοθ νου
Και όλα δίνουν ζωή στην πλότητα του ουρανού
Κοίταμε τώρα πως αναπνέω
Στο σκοτεινό φώς τησ σιωπής
Κοίτα τησ νεράιδεσ και τα ξωτικά
Που είναι χαμένα στην υπόκλιση της γης
Τώρα κοίτα τα δάκρυα της θάλασσας
Και προσπάθησ να ακούσεις την αναπνοή
Της νεκρικής αυτής κραυγής
Ξέρεις είναι μερικές νύχτες
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου τ'όνειρο τρέμει τη σιωπή..
ναι είναι αλήθεια τα όνειρα τρέμουν τη σιωπή .. γιατί τα όνειρα συνοδεύουν τους δυνατούς.. τους δημειουργικούς.
Δεν το ειχα σκεφτει ετσι γενικα οταν γραφω κατι δεν τ σκεφτομαι καθολου απλα μου βγαινει
ΑπάντησηΔιαγραφή