ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ

ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ
ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Σκουπίδια

Σκουπίδια πέταξες σε ανθισμένη γυάλα . Ακούμπησες το νερό με αναστεναγμό , από εκείνους που βγαίνουν μόνο από τον πάτο . Μην ρωτήσεις ποιον πάτο ξέρεις καλά Εσύ τον δημιουργείς με την αδυναμία σου να σταθείς στον κόσμο Τον κανονικό Όχι τον γραφικό όπως ξέρεις καλά να λες . Πεινάς και θες να φας ακόμα και τους ανθούς . Να ξεπουπουλιάσεις και τα τελευταία όνειρα που επέπλευσαν. Τα ύστατα που έμειναν ζωντανά . Μα κάνεις εμετό την χρυσόσκονη τους . Τώρα κλαίς σαν μικρό παιδί Στάχτες τα δάκρυα σου Βαρέθηκες οι ηλιαχτίδες να σου τυφλώνουν τα μάτια . Καιρό να βάλεις ένα τέλος .

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Χάρτινα πουλιά

Έχω να γράψω καιρό. Συνέχεια αυτό λέω μα τα λόγια χαρταετοί που φλέγονται και οι λέξεις νερό βροχής. Ποτίζει μα δεν ξεδιψά Η δίψα είναι ατέρμονη και έχει πύρινες γλώσσες που πετάνε λάβα. Τα λόγια όπως πάντα καίγονται Μα είναι γλυκά σαν τις ζεστές νύχτες του Αυγούστου Την ημέρα όμως ξεθωριάζουν χάνουν την αίγλη τους , χάνονται και έρχονται μόνο όταν δουν τα χάρτινα πουλιά που πετάνε.