ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ

ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ
ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

-Πρέπει να ξυπνήσω.
-Μα είσαι ξύπνιος.Κοίτα γύρω σου αν αυτο που βλέπεις είναι ενα όνειρο.τότε όλος ο κοσμος ζει στο όνειρο σου
-Απλά πονάει πολύ!
-Πρέπει να δεις τ φως .Μονάχα μην φοβάσαι.Μην ακούς τις φωνές θα σε σκοτώσουν!
-Μα πάντα τις άκουγα τι θα αλλάξει τώρα;
-Σε υπνωτίζουν και σε ζαλίζουν μα τις θες.
-Συγχώρεσε με μην φύγεις
-Μείνε ξύπνιος
-Θα πεθάνω;
-Δεν ξέρεις την απάντηση;
-Την ξερω...την ξέχασα δεν θέλω να θυμάμαι...
-Τότε γιατί με ρωτάς;
-Για να μάθω αν ακόμα μπορούν να απαντήσουν οι αληθηνές ψυχές.
-Άκου τη φωνή μου.
-Μα είπες να μην την ακούω.
-Είδες ποτε δεν με άκουσες πραγματικά.
-Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
-Άκουσε με
-Συγνώμη σε ευχαριστώ για την βοήθεια.
-Μακάρι να ειχα κανει περισσότερα
-Πρώτη φορά μου μιλάς έτσι ...Θέλω και άλλη βοήθεια
-Εγώ σου έδειξα τον δρόμο
-Μα πως θα περπατήσω χωρις φως ;
-Μια μερα θα μαθεις το τροπο
-Και μέχρι τοτε;
-Μονάχα περίμενε...

ΣΦΑΓΙΑΣΜΟΣ ΜΕΛΩΝ

Στεγνά ποτάμια περνούν μέσα απο μαύρα δάση
Παλιοί υγροί ωκεανοί θυμούνται χαμένα βάθη
Σκίζουν τον ήλιο χαλασμένα βέλη
Μα εσύ συνεχίζεις να σφάζεις τα μέλη
Πολλά χέρια ακουμπούν στα λάθη
Στενοί πυκνοί λυγμοί αρνούνται απωθημένα πάθη
Απομακρύνουν το φως πεθαμένα τέλη
Και εσυ συνεχίζεις να σφάζεις τα μέλη
Πολλά βασανιστήρια ακόμα θα απομένει..