ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ

ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ
ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΥΓΗΣ

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Σκουπίδια

Σκουπίδια πέταξες σε ανθισμένη γυάλα . Ακούμπησες το νερό με αναστεναγμό , από εκείνους που βγαίνουν μόνο από τον πάτο . Μην ρωτήσεις ποιον πάτο ξέρεις καλά Εσύ τον δημιουργείς με την αδυναμία σου να σταθείς στον κόσμο Τον κανονικό Όχι τον γραφικό όπως ξέρεις καλά να λες . Πεινάς και θες να φας ακόμα και τους ανθούς . Να ξεπουπουλιάσεις και τα τελευταία όνειρα που επέπλευσαν. Τα ύστατα που έμειναν ζωντανά . Μα κάνεις εμετό την χρυσόσκονη τους . Τώρα κλαίς σαν μικρό παιδί Στάχτες τα δάκρυα σου Βαρέθηκες οι ηλιαχτίδες να σου τυφλώνουν τα μάτια . Καιρό να βάλεις ένα τέλος .

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Χάρτινα πουλιά

Έχω να γράψω καιρό. Συνέχεια αυτό λέω μα τα λόγια χαρταετοί που φλέγονται και οι λέξεις νερό βροχής. Ποτίζει μα δεν ξεδιψά Η δίψα είναι ατέρμονη και έχει πύρινες γλώσσες που πετάνε λάβα. Τα λόγια όπως πάντα καίγονται Μα είναι γλυκά σαν τις ζεστές νύχτες του Αυγούστου Την ημέρα όμως ξεθωριάζουν χάνουν την αίγλη τους , χάνονται και έρχονται μόνο όταν δουν τα χάρτινα πουλιά που πετάνε.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Που να βρεθεί το αίμα ;

Ίσως μου λείπει το γράψιμο
Αλλά που καιρός για χαραγμένα αισθήματα ?
Μάτωσαν τα πέπλα και χάθηκε όλο το αίμα
Στάλα δεν έμεινε να τυπωθεί στο χαρτί
Κάτι πουλιά τριγυρίζουν
Και ήχοι τσιτωμένοι
Νευριασμένοι από την έλλειψη
Αλλά τι σου λέω …
Ποτέ δεν θα το μάθεις
Όχι δεν φταίει το αίμα που στέρεψε
Ούτε ο πόνος που δεν αντέχεται
Η κατάρα του ονείρου
Οι πνοές που σβήνουν είναι οι φταίχτες
Μα τι σου λέω
Ποτέ δεν θα καταλάβεις
Πως οι ανάσες θολώνουν το μυαλό
Εμποδίζουν το χρόνο και την λήθη
Και που να έρθει η επούλωση;
Που να βρεθεί το αίμα ;