Θανατικη ποινη

Τι εισαι?
Ενας επαγγελματιας εγκληματιας
Μια αδερφη κραγμενη απο την κοινωνια
Σκουπιδια στα Εξαρχεια
Μωρο εγκατελελειμενο στα σκουπιδια
Σπιτια γκρεμισμενα στα Πατησια
Ενεση στα σκουπιδια πεταγμενη
Πρεζακι με την ηρωινη διπλα να περιμενει..
Αυτο εισαι,
Μπατσος κλεισμενος σε φυλακη
Μια θανατικη ποινη
''Γλαστρα σε χωρο φυλακης μες στο χειμωνα''

Οι ομοιοτητες της νυχτας

Ειμαστε ολοι ιδιοι την νυχτα
Οι αναμνησεις περπατανε στα ονειρα
Αστερια νεκρα πια που δεν εχουν αξια
Και ομως ανοιγουν πληγες που σταζουν αιμα
Χερια που αγγιζουν την απαισιοδοξια
Βλεφαρα που κλεινουν και προσευχονται
Νεκροι που αναπνεουν και εισερχονατι στους εφιαλτες

Ειμαστε ολοι ιδιοι την νυχτα
Η απουσια ειναι η μικρη αδερφη του θανατου
Ανατριχιαζεις στην κρυα αισθηση που πλησιαζει
Αναπνεεις την μυρωδια του θγρου ταφου που σταζει
Ματιες παγωμενες στη καρδια χαραγμενες
Πληρης εξαθλιωση τη νυχτα
Διωνει τους ανθρωπους
Εκμεταλευοντας την μοιρα

Φαρσα

Θα σπασει ο καθρευτης και χιλιαδες γυαλια θα σκιζουν τη σαρκα μου
Ετσι και αλλιως ολα μια τεραστια φαρσα εναντιον μου ειναι
Δεν εχω να κερδισω τιποτα
Εξαλου οποιος δεν εχει τιποτα δεν εχει τιποτα να χασει

...

Τις νυχτες περπαταω σε ενα σχοινι
Υπερασπιω το απειρο
Ακουμπας το κενο
Και κερδιζω το ξεχασμενο χρονο
Ακουω ενα γελιο ενος μικρου παιδιου
καταλαβαινω το πονου του τρελου

Θα'θελα

Θα ηθελα να ημουν μια ζωγραφια σε ενα τοιχο
Ενα ψαρι μεσα σε ενα τοιχο
Ενα κερι σε ενα μπαρ
Ενα ποτηρι σε ενα κολαζ
Μια καρεκλα με τατουαζ
Ενα τηλεφωνο
εστω μια καρποσταλ

Ενα παιδι να κολυπμαει στα αστρα
Η εστω γκρεμισαμενα καστρα
Ενα ρολοι χαλασμενο

Αλλα δεν ειμαι τιποτα απο ολα αυτα
Ειμαι εδω!και περιμενω να γινω κατι
μια μαγικη νυχτια

Ο Μαγος της πολης

Ο μαγος της πολης ξυπνησε ξανα
τον αλχημιστη
Και τα τσοχλανια της πολης ερωτευονται
με ενα φιλι
Το στοιχειωμενο πνευμα τους αρχιζει
να τους σκεπαζει
Και τα ονειρα τους σε ενα καλαθι
να τα βαζει
Εισπνοη βαθια για την αποτομη
κραυγη
Εκπνοη σαν μια τρελη ματια για αυτη
την κατεστραμενη γη

Απλη φυσικη

Κενο, απολυτο κενο
Υπαρχει , κατι υπαρχει
Υπαρχει η περιοχη που δεν υπαρχει τιποτα
Σωμα νεκρο
Αιωνια νακρη
Ολα κιβδηλα

Απολυτο μηδεν
Κινουνται συνεχεια
Συνεχες..

Καταντια και απεχθεια

Ετουτη η πολη με τρελαινει

Τουτη η πολη
μοιαζει να με κλεινει καθε μερα πιο βαθια μεσα της
με παγιδευσε στους τοιχους των ονειρων της
και στις ομορφιες των χαμενων κηπων της
Σε αερα που θυμιζει χειμωνα ιδρώνω
και σταζει αιωνας που αργει να τελειωσει
Σε ποταμια χαμενα μεσα σε καπνους
Και σε βιβλια και σε τρενα χαλασμενα
με χιλιαδες οραματα λανθασμενα

Άργησες

Αργησες,μολις στέγνωσαν τ δάκρυα
Είναι αργά φυγε..
Μην φοβάσαι την νύχτα ...δικαιολογιές...
Τα στενά δεν είναι άδεια είναι γεματα με σκιές
Όχι μην κοιτάς το φεγγάρι, απλά θα σε τυφλώσει, θα σβήσει την ψεύτηκη πραγματικότητα
Μόνο τα αστέρια - τα αστέρια ξυραφια.
Θα σε οδηγήσουν στο παραμύθι
Σου τρυπάει τα κόκκαλα αυτη η αναπνοή
Θα σκίζει σιγα σιγα τ σωθηκά σου
Θα σου λιώνει το αίμα , θα σου καίει το σωμα σου
Στο ξανα ειπα αργησες
φυγε..