Στεγνά ποτάμια περνούν μέσα απο μαύρα δάση
Παλιοί υγροί ωκεανοί θυμούνται χαμένα βάθη
Σκίζουν τον ήλιο χαλασμένα βέλη
Μα εσύ συνεχίζεις να σφάζεις τα μέλη
Πολλά χέρια ακουμπούν στα λάθη
Στενοί πυκνοί λυγμοί αρνούνται απωθημένα πάθη
Απομακρύνουν το φως πεθαμένα τέλη
Και εσυ συνεχίζεις να σφάζεις τα μέλη
Πολλά βασανιστήρια ακόμα θα απομένει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου